ေနရူး၏သမီးထံေပးစာ

ျမိဳ႕ထဲသြားရင္ ဘယ္ဟာက အလွဆုံးလဲ ေမးရင္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ စာအုပ္ဆုိင္ေတြပဲလုိ႔ ေျဖမိမွာပဲ။ စာအုပ္ဆုိင္ျမင္ရင္ ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးပဲ၊ စာအုပ္၀ယ္ရတာကို ပုိႏွစ္သက္တယ္၊ ကုိရင္ဘ၀က မစားမေသာက္ပဲ စုကာ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ခဲ့တာေတြလဲ မွတ္မိေနေသးတယ္၊ ၀ယ္ျပီးရင္ ေပးဖတ္တယ္၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျပန္မရတာလဲ မ်ားတယ္၊ ျပန္မရလဲ အေရးေတာ့ မၾကီးပါဘူး၊ ကိုယ္ျပန္မရလဲ ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ စာဖတ္သူကို စာအုပ္က ကိုယ့္အစားေျပာျပေနမွာပဲလုိ႔ သိေနလုိ႔ပဲ။

လက္ေဆာင္ေပးရင္လဲ စာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးရတာကို ပုိသေဘာက်တယ္၊ ႏွစ္သက္တယ္၊ ကိုယ္ၾကိဳက္ရင္ သူမ်ားလဲ ၾကိဳက္မလားလုိ႔ပါ၊ တကယ္ေတာ့ ဒါက မမွန္ႏုိင္ပါဘူး၊ ကိုယ့္အတၱေနာမတိနဲ႔ကိုယ္ ေျပာမိတာပါ၊ အိႏၵိယား သီတဂူဆရာေတာ္နဲ႔ ဘုရားဖူးသြားတုန္းကလဲ ဆရာေတာ္ေပးသမွ် မုန္႔ဖုိး စာအုပ္ေတြပဲ ၀ယ္မိတယ္၊ က်န္တာ ဘာမွမ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့လုိက္ဘူး၊ စာအုပ္ေတြကလဲေပါ လုိခ်င္တာကမ်ား ရသေလာက္ေလးပဲ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ဒီေန႔ ရွင္နတၳိ စာအုပ္ေစ်းေရာင္းပြဲသြားသတဲ့။ ဖုိတုိေတြတက္လာတယ္၊ တစ္ပုံျခင္း ကလစ္လုိ႔ အားေပးလုိက္တယ္၊ အလုိလုိ ကိုယ္ေတာင္ ေစ်းပြဲေတာ္ ေရာက္သြားသလားပဲ၊ ဘာလုိခ်င္လဲတဲ့ စကားစပ္လုိ႔ေမးေတာ့ မရွက္ႏုိင္ဘူး၊ ေအာ္တုိထြက္လာတဲ့ စကားေတြက ေနရူးရဲ႕သမီးထံေပးစာ လုိခ်င္တယ္လုိ႔ ေျဖမိတယ္၊ ဒီစာအုပ္က တကယ္ေကာင္းပါတယ္၊ ေနရူးက သူေထာင္က်ေတာ့ မေတြ႕ရ မျမင္ရတဲ့ သမီးေလးကို ေထာင္ထဲကေန စာေတြေရးေရးပို႔တယ္ ေျပာတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ထူၾကီး ျဖစ္လာတယ္၊ ဖတ္လုိ႔ေကာင္းသလုိ မွတ္သားစရာေတြလဲ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ဒီစာအုပ္ သီတဂူ စစ္ကိုင္း စာၾကည့္တုိက္မွာ ဖတ္ဘူးတယ္။

အဂၤလိပ္စာသင္ေတာ့ စာအုပ္ပါ သမီးထံေပးစာထဲမွ the book of nature ဆုိတာေလး မွတ္မိေနဆဲပဲ၊ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးေပၚထားတဲ့ ေမတၱာ ေစတနာပါ နားလည္ခြင့္ရေတာ့ ေ၀းေနတဲ့ ကိုယ့္ဖခင္ကိုေတာင္ ေျပးဖက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္မိခဲ့တာပါ၊ အမ်ားကလဲ ေျပာၾကတယ္ တကယ္ေတာ့ စာအုပ္ဆုိတာ မိတ္ေဆြေကာင္းၾကီးပါတဲ့။