ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ညည္းတြားေနတဲ့ျမိဳ႕

ေရျပင္ကို ေငးၾကည့္လုိက္ေလ
ေရာင္စုံလႈိင္းေတြစီးဆင္း
ရွင္သန္ျခင္းဆိုတာ
သက္ရွိျမစ္တစင္းေပါ့။

ေ၀ဟင္ကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေလ
ၾကယ္ေရာင္မရွိတဲ့ ညေတြမွာ
တိမ္ဖုံးေနတဲ့ လ

အေမွာင္ထဲထားလည္း လင္းတာပါပဲ။

ျမဴႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲေၾကြေနျပီေဆာင္းေရ
ကိုယ့္အတၱကို္ လုံေအာင္ျခံဳတာေတာင္
ဘာအေႏြးဓာတ္မွ မရခဲ့ဘူး။
ျမင္ကြင္းေတြက မႈန္၀ါးသေလာက္
ဒဏ္ရာေတြက ေသြးထြက္သံယုိမ်ားတယ္။
ဆပ္ျပာေကာင္းမွ ေခါင္းေပါင္းျဖဴမယ္ဆိုရင္ေတာ့
အေမွာင္ေတြကို ႏႈတ္ဆက္
ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ျမိဳ႕ျပညေနခင္းေလးေရ
ငါျမိဳ႕ေလးက
အနာတရေတြနဲ႔ ညည္းတြားေနတဲ့ ဒုကၡသည္။

ကိုသစ္ (သီတဂူ)
(23/11/2012)