ေ၀းတယ္

ေ၀းတယ္
တိုက္ေဆာက္ ကားစီး
ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူနဲ႔
မ်က္ႏွာျမင္တာေတာင္ မခ်စ္ခင္ၾကမွေတာ့
ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ေ၀းတယ္။

ေ၀းတယ္
လက္သိပ္ထိုးထားတဲ့ အတုအေယာင္ေတြၾကားမွာ
ဘ၀ဆိုတာ ဒဏ္ရာေတြရဲ႕က်င္းျဖစ္ေနမွေတာ့
ျငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ေ၀းတယ္။

ေ၀းတယ္
လူေရွ႕သူေရွ႕ေရာက္တိုင္း
ကိုယ့္အထုပ္ကိုယ္ျပန္ေျဖသလိုမ်ိဳး
ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလုိမ်ိဳး
အပ်က္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ေနမွေတာ့
ေလာကပါလတရားႏွစ္ပါးနဲ႔ ေ၀းတယ္။

ေ၀းတယ္
ေရစီးေၾကာင္းေတြ ခဏခဏေျပာင္းတိုင္း
ကမ္းေတြလုိက္လုိက္ျပိဳေနတာကိုက
ပင္လယ္ေတြနဲ႔ ေ၀းတယ္။
ကမ္းနဲ႔ေ၀းတယ္။
ေ၀းတယ္
....ေ၀းတယ္
.......ေ၀းတယ္
ေနာက္ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေ၀းခ်င္ေသးလဲ ကိုယ္လူတို႔။
အတိတ္ဆိုတာ ေ၀့ေ၀့တက္လာတဲ့ ပစၥဳပၸန္
ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္
ဒီေလာက္ေတာင္ ေ၀းေနမွေတာ့
ေ၀းတယ္
မိသားစုနဲ႔ ေ၀းတယ္
ေကာင္းကင္နဲ႔ ေ၀းတယ္
ျမစ္ေတြနဲ႔ ေ၀းတယ္။
ေ၀းတယ္
ပင္လယ္ေတြနဲ႔ ေ၀းတယ္။

ကိုသစ္ (သီတဂူ)