ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ လူငယ္ကေလး တစ္ေယာက္ သခၤန္းေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာတယ္။ " ဘာလဲကြ" လို႔အၾကီးရေသ့က ေမးတယ္။ " အရွင္ရေသ့ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လုိ႔ ဆြမ္းနဲ႔တကြ လာခဲ့တာပါ " ဟုေျပာတယ္။ ဟာ ဘယ္လုိဘယ္လုိ-------။
ဒိလုိပါ အရွင္ရေသ့။ မေန႔က မနက္ေစာေစာ အရွင္ရေသ့ ေျပာတဲ့စကား ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလုိက္ေတာ့ အရမ္း၀မ္းသာသြားခဲ့တယ္။ ဘာေျပာလုိက္လို႔လဲ မင္းကုိ။ လိပ္ေတြ ကုန္းေပၚမွာ ေနဆာလွဳံေနတယ္ ဆုိတာေလ။
အေမ့အတြက္ ဓာတ္စာလုိေနတာပါ။ လိပ္သားရွာတာ ၾကာျပီေလ။ အေမေရာဂါ မေျပာက္ဘူး။ ၾကာပါျပီ။ ခုေတာ့ သက္သာသြားျပီး။ အရွင္ရေသ့ ေျပာစကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သြားၾကည့္ေတာ့ လိပ္ေတြေတြ႕တယ္။ ဒါနဲ႔သတ္လုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုဒိကုိ လာျပီး ေက်းဇူးဆပ္တာပါ။
ၾကားရတဲ့စကား ရေသ့ၾကီး စိတ္မသက္သာလွ။ သူ႔စကားေၾကာင့္ လိပ္ေတြေသသြားရတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ သတၱ၀ါေတြကုိ ငါက ကယ္တင္ရမွာ။ ခုေတာ့-------။ မျဖစ္ဘူး။ စကားမေျပာပဲ ေနတာေကာင္းတယ္။ ဒိေန႔ကစလုိ႔ ငါစကားမေျပာေတာ့ဘူး။
ေနာက္မၾကာပါ။ အဘုိအုိတစ္ေယာက္ မ်က္စီမျမင္ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေက်ာင္းသခၤန္းရွိရာကို လာေနတယ္။ ေက်ာင္းဖက္လာေပမဲ့ သြားေနတာက ေရကန္။
ရေသ့ၾကီးျမင္ေတာ့ လွန္းေျပာမည္လုပ္တယ္။ မျဖစ္ဘူး။ ငါဆုံးျဖတ္ခ်က္ျပင္လုိမျဖစ္ဘူး။ စကားမေျပာဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာေနာ္။ ဟာ---ေျပာတာေကာင္းတယ္။ ဟုိမွာ ေရကန္ထဲက် ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္။ ရေသ့ၾကီး ေျပာသင့္မေျပာသင့္ ခ်ီတုန္ခ်တုန္ျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ-------------အဘုိအုိဟာ----ေရကန္ထဲကုိ----။
ဒါပါပဲ----။ ေျပာေတာ့လဲ အမ်ားကိုထိခုိက္တတ္တယ္။ မေျပာပဲေနေတာ့လဲ တာ၀န္ကင္းမဲ့ရာၾကတယ္။ ဒိေတာ့ ပ်ားလဲစြဲသာ သွ်င့္ (ရွင့္) လဲေလွ်ာက္သာဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ္ပုိင္အသိရွိရင္ လက္ေတြ႕မွာ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆုိတာ သိမွာပါ။
0 အၾကံျပဳစာ:
Post a Comment